Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Ağustos, 2011 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Sevgi ve Aşk

  Sevgi aşk ne kutsaldır .Uğruna destanlar ,şiirler ,kitaplar yazılır .Boşunamıdır bu kadar acılar yakarışlar yaşanılanlar tabiki hayır ...    Günümüz sevgileri farklıdır tahamül yoktur ,pişmanlık çoktur , seni tanıdığım güne lanet olsun anlayışı içinde yaşanır tüm sevgiler .sürekli tüketilir , bağlayıcı hiç bir unsur yoktur .Hep ben iyiyim politikasıyla insanlar kibirle arkadaş gibidir .sürekli bir haklılık durumu vardır .Anlamama durumu ,konuşmama durumu ,paylaşmam durumu ,deli divane dolaşır aşk meydanda eeee der.. ne oldu der ,ben nerdeyim der, kendini bulamaz aşk yaşanılanlar arasında ,aşk kendini araya dursun .....  peki sevgi ne yapar ,sevgi boynu bükük bekler ,umudu bitmeden ,ne yaptığını bilmeden inançla .....

SINIR KOYMA

Bizler bazen çocuklarımızı kırmama adına onların yapmaması gerken davranışlara müsama gösteriyoruz bu davranışlar ileriki dönemlerde hem çocuğa hemde bizlere zarar vericeğini bile bile ,bende bu konudaki eksiğimi farkederek sınırlamalar konusunda minik bir araştırma yazısı buldum . ■Sınır koymak nedir? Sınır koymak, çocuğun kendisini emniyette hissederek hareket edebileceği alanı belirleyen yardımcı ve yol gösterici işaretleri çocuğa sunmaktır. Çocuk neden sınırlara ihtiyaç duyar? · Çocuk, hiç tanımadığı büyük bir dünyayı keşfe çıkmıştır, · Yön verici ipuçlarına ihtiyaç duymaktadır · Öğrenmeye açtır ve pek çok hedefi vardır · Ancak, bu iyi tanımadığı dünyada hedefini şaşırması ya da yönünü kaybetmesi muhtemeldir · Keşif yolculuğu sırasında kendisi için tehlikeli olabilecek alanlara da dalabilir · İşte bu noktada çocuk kendisine yön gösterecek, tehlikeli alanlara daldığında “dur” diyecek, güvenebileceği yön göstericilere ihtiyaç duymaktadır · Çocuğun en değerli yön göstericiler

ARETLİK

Bazı arkadaşlar vardır dünya için ,bazı arkadaşlar vardır dünya ve ahiret için , bu yüzdende bizim oralarda çok iyi iki arkadaşa aretlik denir. 

Listeler

Çalışma hayatıma son vereli 3 ay oldu , fakat ev hanımı olmak başlı başına bir meslekmiş yeni anladım inanılmaz zor ve detaylı: evişleri ,çocuk ve bunların alt birimleri eş olayına girmiyorum bile çocuk gelişim dönemleri onlara nasıl davranmamız gerektiği,  onların beslenme düzenleri ,masal ,oyun ,temizlikleri inanılmaz derece de zevkli ancak  detaylı konular ve ben bilgiye aç bir şekilde gece okuyup gündüz uygulama halindeyim .Kendime listeler yaptım uygulama listeleri adı altında bir çok liste ve uygulama için 21 gün verdim, neden 21 gün, çünkü davranışlarımız alışkanlık haline gelmesi 21 gün sürüyormuş .Listelerimde kendimde eksik gördüğüm yada sevmediğim özelliklerimi yazdım . örnek hergün 50 mekik o o o o o o (21 tane kutucuk)yaptımda artı yapmadığımda eksi hergün 1 sebze 1 meyve ye her güne 1 iş,1.gün çorap dolabını topla ,2.gün oğlumun dolabını düzenle,3.gün mutfak bardak dolabını düzenle 4 ,5, 6 ,diye devam ediyor. vb gibi birçok şey şuan çok iyi gidiyor ve halimden memnunum bu

His

  Aklımdaki geçmişin gölgesine oturp yüzümü geleceğe doğru dönerek onu değişik şekillere sokmayı ,bu şekillerin arasından birini seçmeyi seçtiğim şeklin üstünü öteki şekillerin tadından oluşan yumuşak bir sisle örtmeyi ve kelimeleri bu sisin altından çıkarıp tek tek güneşe tutmayı arzu ediyorum .bunları yaparken her şeyi ,ama herşeyi unutup sadece yaptığım şeyin kendisine dönüşmeyi ...